ΤΕΛΕΤΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΑΣ.

Όλοι εσείς που

είστε εδώ συγκεντρωμένοι, πλησιάστε.

Ο σκοπός της συνάθροισής μας

είναι ετούτος:

Η αναγνώριση

και και η ονοματοδοσία

αυτού του παιδιού.

Γεννήθηκε σ’ ετούτο το σύμπαν

με την πράξη δύο όντων

του (όνομα πατέρα) και

της (όνομα μητέρας).

Γεννήθηκε με μια κληρονομιά

που, αν του

χορηγηθεί όπως πρέπει,

τη γνώση θα του φέρει και το δικαίωμα

να πράττει κατά τη βούλησή του.

Οι αποφάσεις του

στα χρόνια που θ’ ακολουθήσουν έχουν

απαραβίαστη ισχύ.

Αποτελεί συνήθεια της φυλής μας,

εκείνης της φυλής που ονομάζουμε Ανθρώπινη,

όταν κάποιος είναι ανήλικος,

μικρός κι αβέβαιος ακόμη

για τις συνήθειες και τη συμπεριφορά

που ισχύουν στην

ομάδα και στην περιοχή

όπου τώρα εισέρχεται,

κάποιος μεγαλύτερος και πιο

έμπειρος

στον τρόπο λειτουργίας

αυτής της ζωής
και στις παγίδες και ενέδρες

που μπορεί να στήσει,

αναλαμβάνει

την ευθύνη να σταθεί

πλάι στο παιδί και να βοηθήσει, στα

πλαίσια του ρόλου του, στην ανατροφή

του.

Σε φυσιολογικές συνθήκες δεν

αναμένεται να είναι αυτό

ένα επίπονο έργο,

όμως υπάρχει εδώ ένας παράγων

επί του οποίου θα ήταν φρόνιμο

να συλλογιστούμε.

Και είναι απλώς ο εξής:

Αν συμβεί και

οι δυο γονείς να αφήσουν

το δρόμο που τώρα

οραματίζονται (γιατί τα σώματα είναι

εύθραυστα και στις

πολλές πλευρές του παιχνιδιού

λάθος κινήσεις μπορεί να κάνουν),

αν αυτό συμβεί, τότε

είναι καθήκον τούτων των

ανθρώπων να

πάρουν τη θέση αυτών

των δυο γονέων,

ώστε,

αν και δεν έχουν εξ' αίματος

συγγένεια με το παιδί,

ν’ αναλάβουν βάσει των υποσχέσεων που δόθηκαν εδώ

την πλήρη

και προσεκτική καθοδήγηση

αυτού του παιδιού, μέχρι

ν’ αποκτήσει πλήρη γνώση των

δικαιωμάτων του.

Το έχουν υποσχεθεί αυτό

τούτοι εδώ οι άνθρωποι;

Ωραία!

Μ’ ακούσατε να δηλώνω

ενώπιον του παιδιού, των γονέων

και των συγκεντρωμένων

το καθήκον που εσύ

(όνομα νονού)

κι εσύ (όνομα νονάς)

έχετε αναλάβει.

Σας ζητώ τώρα

να μου απαντήσετε ευθέως.

Εσύ, (όνομα νονού),

κι εσύ, (όνομα νονάς),

υπόσχεστε να δώσετε όλη

τη βοήθεια που μπορείτε, σε λογικά πλαίσια,
για να διασφαλίσετε

ότι αυτό το παιδί,

αβάπτιστο ακόμα, θα λάβει όλη

την αναγκαία καθοδήγηση,

ώστε να αποκτήσει την κληρονομιά του;

Το υπόσχεστε;

Ωραία.

Κι εσείς, οι γονείς,

(όνομα πατέρα)

και (όνομα μητέρας),

συμφωνείτε

ότι αυτοί μπορούν να σας αναπληρώσουν;

Συμφωνείτε;

Ωραία.

Ας γίνει έτσι, λοιπόν.

Έχει συμφωνηθεί.

Και τώρα η ονοματοδοσία

του παιδιού.

Εσείς οι τέσσερις,

που είστε τώρα

οι πιο άμεσα ενδιαφερόμενοι,

οι μεν εξ' αίματος

και οι δε βάσει υπόσχεσης,

έχετε συμφωνήσει σ’ ένα όνομα;

Πείτε μου ποιο είναι, παρακαλώ.

Μπορώ να πάρω το παιδί;

Γεια σου και

καλωσήρθες εδώ.

Το όνομα που παίρνεις

είναι δικό σου και μπορείς να το χρησιμοποιήσεις

ή να το εγκαταλείψεις,

όπως επιθυμείς.

Είναι το δώρο μας προς εσένα.

Σ’ όλους σας εδώ λέω τώρα

ότι σ’ αυτό το παιδί

μίλησαν κι έδωσαν

υποσχέσεις

και οι δυο γονείς,

και αυτοί οι δύο,

με τη θέλησή τους

έχουν τώρα αποδεχθεί

την ευθύνη

να εξασφαλίσουν ότι ο/η

(όνομα μωρού)

από δω, θα έχει, όπως είναι δικαίωμά του,

όλα όσα εμείς,

που είμαστε της ίδιας φυλής, μορφής

και φύσης, μπορούμε να παραχωρήσουμε.

Κι εσείς, οι μάρτυρες,

πρέπει ακόμα να γνωρίζετε,

με λίγα λόγια,

σε τι συνίσταται αυτό το κληροδότημα.

Εν συντομία, έχει ως εξής:

Να του δοθεί κάθε

ευκαιρία να κατανοήσει

τους κανόνες με τους οποίους παίζουμε

τούτο το παιχνίδι που λέγεται ζωή,

και ακόμα

όλοι οι παρόντες εδώ

να φροντίσουμε, στο βαθμό που μας αναλογεί,

την καθοδήγηση και τη

γνώση

τα οποία στην πορεία

που ήδη διανύσαμε έχουμε αποκτήσει.

Αλλά να θυμάστε πάντα το εξής:

Η ζωή του/της (όνομα μωρού)

είναι ΔΙΚΗ ΤΟΥ/ΤΗΣ

και, σε τελική ανάλυση,

αυτός/αυτή θα επιλέξει

το μονοπάτι της αρεσκείας του/της

και το παιχνίδι που θα παίξει.

Κι αν

κάποτε αποφασίσει

ν’ απομακρυνθεί

απ’ αυτό που σ’ εμάς φαίνεται

να είναι το μόνο παιχνίδι

που αξίζει,

κι αυτό είναι επίσης δικαίωμά του/της.

Η δουλειά μας είναι να τον/την διδάξουμε

και να εξασφαλίσουμε

ότι στα χρόνια που θα ’ρθουν

θα φτάσει στην ελευθερία

που θα του/της επιτρέψει
να εκφράσει από μόνος/μόνη του/της

τη σωστή κρίση

για τη μοίρα του/της.

Βοηθάμε, διδάσκουμε,

και, με τις μεθόδους μας,

προσφέρουμε

σ’ αυτό το πλάσμα

την ικανότητα να κατανοεί.

ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ.

Ας μην αφήσουμε κανέναν να πει,

«Πρέπει να κάνεις αυτό κι εκείνο,

έτσι αποφασίσαμε».

Έτσι ας γίνει, λοιπόν.

Η παρουσία σας στην ονοματοδοσία αυτού του παιδιού

συμβολίζει ότι

καλωσορίζετε

τον/την (όνομα μωρού),

όπως τώρα ονομάζεται,

και τον/την αναγνωρίζετε

ως μέλος της.

Και κλείνοντας, όλοι οι παρόντες

πείτε «Γεια σου» κι ευχηθείτε

ένα καλωσόρισες
στον/στην (όνομα μωρού).

Ωραία.

Μητέρα, πάρε το παιδί σου,

που τώρα αναγνωρίσαμε και καλωσορίσαμε

εδώ.

Κι ας πάρουμε ο καθένας το

δικό του δρόμο, θυμούμενοι,

όταν ξαναδούμε

τον/την (όνομα μωρού),

πως τούτη την ημέρα τον/την

καλωσορίσαμε.

Σας ευχαριστώ.

Λ. Ρον Χάμπαρντ