Χρησιμοποιώντας το προηγούμενο παράδειγμα μιας γυναίκας που την είχαν ρίξει κάτω, την είχαν κλοτσήσει και της είχαν πει ότι δεν είναι καλή και ότι αλλάζει συνεχώς γνώμη, θα δούμε πώς το αρχικό έγγραμμο «αφυπνίζεται». Κάποια στιγμή στο μέλλον, όταν το τότε περιβάλλον της γυναίκας θα περιέχει αρκετές ομοιότητες με τα στοιχεία που βρέθηκαν στο έγγραμμο, η γυναίκα θα βιώσει μια ενεργοποίηση του εγγράμμου.
Για παράδειγμα, εάν κάποιο βράδυ έτρεχε η βρύση και άκουσε τον θόρυβο από κάποιο αυτοκίνητο που περνούσε απ’ έξω (και τα δυο είχαν συμβεί κατά το αρχικό έγγραμμο) και, ταυτόχρονα, ο σύζυγός της (ό άντρας στο έγγραμμο) την επέπληττε για κάτι με παρόμοιο τόνο φωνής, θα μπορούσε να νιώσει πόνο στα πλευρά (εκεί όπου παλαιότερα την είχαν κλοτσήσει). Και οι λέξεις που ειπώθηκαν στο έγγραμμο θα μπορούσαν επίσης να γίνουν παραγγέλματα στο παρόν: ίσως να ένιωθε ότι δεν ήταν καλή ή να της γεννιόταν η ιδέα ότι άλλαζε διαρκώς γνώμη.
Η αντιδραστική διάνοια λέει στη γυναίκα ότι είναι σε επικίνδυνη κατάσταση. Εάν παραμείνει εκεί, ο πόνος στις περιοχές που κακοποιήθηκε θα μπορούσε να γίνει προδιάθεση για κάποια ασθένεια ή για χρόνια ασθένεια σ’ εκείνες τις περιοχές. Αυτό το φαινόμενο της «αφύπνισης» του παλιού εγγράμμου ονομάζεται διέγερση.
Η αντιδραστική διάνοια δεν αποτελεί βοήθεια για την επιβίωση του ανθρώπου, για τον απλούστατο λόγο ότι, αν σκεφτούμε ότι είναι αρκετά δυνατή για να εξακολουθεί να λειτουργεί κατά τη διάρκεια του πόνου και της «αναισθησίας», εντούτοις δεν είναι και πολύ έξυπνη. Οι προσπάθειές της να «αποτρέψει κάποιο άτομο από το να θέσει τον εαυτό του σε κίνδυνο», ενισχύοντας το περιεχόμενο του εγγράμμου, μπορεί να προκαλέσει ανυπολόγιστους, άγνωστους και ανεπιθύμητους φόβους, συναισθήματα, πόνους και ψυχοσωματικές ασθένειες, που είναι καλύτερο να αποφεύγονται.
