Το ώντιτινγκ είναι αρκετά διαφορετικό, τόσο στην προσέγγιση όσο και στο αποτέλεσμα, από άλλες προσπάθειες, οι οποίες έχουν την πρόθεση να βοηθήσουν τον άνθρωπο να βελτιώσει την τύχη του.
Για παράδειγμα, η ψυχανάλυση δεν δέχεται τα λεγόμενα του ατόμου αλλά προτιμά να τα ερμηνεύει, αξιολογεί την κατάστασή του, δίνει σεξουαλική ερμηνεία στις δηλώσεις του ατόμου και του λέει για ποιο λόγο ανησυχεί, πράγματα που απλώς, προκαλούν περισσότερη σύγχυση και δεν έχουν θεραπευτικό αποτέλεσμα. Στο ώντιτινγκ, αυτό που λέει ο πρηκλήαρ δεν αξιολογείται ποτέ και τα δεδομένα του δεν αντικρούονται ποτέ. Εάν συνέβαιναν όλα αυτά, θα παραβιαζόταν ο Κώδικας του Ώντιτορ. Και φυσικά στο ώντιτινγκ ενθαρρύνεται ο πρηκλήαρ να μιλήσει χωρίς καθοδήγηση, ψάχνοντας εξονυχιστικά τα εκατομμύρια περιστατικά στην αντιδραστική του διάνοια και διεγείροντας πολλά με την ελπίδα να πέσει πάνω στο σωστό.
Στις πιο βάναυσες μεθόδους, όπως αυτή της ψυχιατρικής, γίνεται χρήση βίας (σωματικής, χημικής ή χειρουργικής) για τον έλεγχο των αντιλήψεων και της συμπεριφοράς του ατόμου και για να καταστεί ήρεμος ο ασθενής. Στην περίπτωση αυτή, δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον για οφέλη ή θεραπεία γιατί το μόνο που ενδιαφέρει αυτές τις πρακτικές είναι να γίνουν οι ασθενείς πιο ευμεταχείριστοι. Το ώντιτινγκ δεν έχει καμία ομοιότητα με όλα αυτά.
Ομοίως, το ώντιτινγκ δεν έχει καμιά ομοιότητα με την ψυχολογία, που είναι κυρίως η μελέτη των αντιδράσεων σ’ ερεθίσματα και δεν παρέχει κανέναν τρόπο βελτίωσης. Κάποιες άλλες μέθοδοι, όπως ο υπνωτισμός, θεωρούν ότι το άτομο πρέπει να βρεθεί σε μια κατάσταση μειωμένης επίγνωσης (π.χ. έκσταση) πριν να γίνει οτιδήποτε. Το ώντιτινγκ είναι ακριβώς το αντίθετο και προσπαθεί να αφυπνίσει τους ανθρώπους, όχι να τους κοιμίσει.
